Isparta'dan Konya'ya bir gün giderken,
Yol henüz mola vermeye çok erken.
Salındı arabamız bir tepenin ardına,
Birdenbire varıverdik o güzelliğin farkına.
Sağ tarafında bir dağ, oldukça heybetli,
Övündüğü bir şey vardı duruşundan besbelli.
Bahsederken buranın güzel görüntüsünden,
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Devamını Oku
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Yolcunun Günlüğünü okurken kendimi bir anda yolcu olarak buluverdim.
Elinize sağlık.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta