Yolcum yorgun Şiiri - Zafer Zengin Etnika

Eğrildim
Derman kalmadı
Arınmaya
Yorgun iki gözüm
Dalamam
Dürterler uyanmaya
Saklanırım
Sırtıma senden çok dokunan
Sentetik kılıflı koltuğa
Senin gibi sarılmasada
Kamburumu saklamakta

Yar
Baş koymuşuz yalnızlığa
Birazı sana
Birazı bana
Dokunduğumuzda
Gün doğar anla

Bir dikilsem yola
Çekinmeden
Yavruağzı
bir gömlek giyip üstüme
Geleceğim
Senin güldüğün yere
Küfrettiğini bile bile
Yüreğindense gücenmem de
Dilindense
Etme eyleme
Rezil etme beni denize

Sana geldiğimde
Çay ısmarla
Yolcum yorgun
Bir de yastık uydur
Yolcum argın
Bir de şiir okursan
Yolcun dalgın
Baktın ki uyumuşum
Saçlarını ört üstüme
Sevmişsem sıcaklığını
Boş ver öpme

İşte orası
Senin beni
Benim seni anladığım yer
Yanağını değdirdiğinde
Bir bahar günü olsada
üşüdüğünde
Seni can bilip
Teslim olduğum
Zırhımı cıkarıp attığım
O sıcak yer
Ana gibi bildiğim
O yer
Gözlerine değer

Y ü r e ğ i m ...

Nasıl hüzün diyorsam sana
İşte o kadar da
Huzurluyum yanında

Beni salla
E bebek
Can bebek
Bırak
Masum olduğum zamana...

10 Mayıs 2004 ' İçimin kitabı '