Yolculuklar Şiiri - İlhami Canbolat

Hep umuda olmuyor yolculuklar.
Sürüklüyor insanı bazen, diyar diyar.
Her zaman vuslata varmıyor yollar,
Bazen ayrılık, bazen terk-i diyar...

Terk-i diyar ederken ayaklar gitmez.
Bahaneler ararsın, kalmaya yetmez.
Bir veda busesi gelir, vakit tamamsa,
Bilirsin ki firakın, başlamazsa bitmez.

Eşlik eder yolda, hatıralar, anılar…
Yol arkadaşın olur, sılada yaşananlar.
Yollar gider, sen kalırsın geride.
Aklından çıkmaz olur vedalaşanlar.

Bütün yolculuklar, gurbetten sılaya olsa.
Her yolun sonunda, bir hasret son bulsa.
Gelişin, yüzünü güldürse üç beş kişinin.
Pencere önünde bekleyenlerin olsa.

Kavuştu mu, tüm hüzünler geride kalır.
Veda busesinin yerini vuslatın keyfi alır.
Sevilir o zaman, yollar da yolculuklar da
Ayrılık acısı ancak, kavuşmakla azalır.

Uzamasa yolculuklar, uzamasa ayrılıklar…
Ne hasret sancısı olsa, ne gönülde kırıklar.
Herkes sevdiği yerde, sevdikleriyle kalsa,
Ya da sevdiklerine olsa tüm yolculuklar...