Yolculuk Şiiri - Cevat Çeştepe

Arabanın ön koltuğunda oturuyoruz…
Hepimizin yanımızda en sevdiğimiz kim ise o var...
Kolumuzu da atmışız omzuna...
Öylesine keyifli bir yolculuk işte...
.,
Üstümüze koşar gibi., akar gibi gelen asfalt yolları sanki havayı soluyormuş gibi çekiyoruz içimize...
.,
Kimi zaman çukurlar., kimi zaman kasisler üstünden,, korunaksız yol kenarı uçurumlarına tekerlek teğeti ile geçerken biliyoruz ki önümüzdeki her dönemeçte bambaşka güzellikte bir manzara ile göz göze geleceğiz... Bunu bildiğimiz için aldırmıyoruz başımızın gökyüzü tavanına değmesine,, sadece gülümsüyoruz.., ayırmadan ellerimizi birbirinden...
.,
Arabanın ön koltuğunda oturuyoruz...
.,
Sanki bir film çevriliyor da baş rollerinde biz oynuyoruz...
Biz., yani sen-ben-bütün sevdiklerimiz., rüzgarlar., bulutlar., yağmurlar., ağaçlar., ağaçlardan olmamış meyveleri toplayanlar., toplanmış meyveleri denize dökenler., karaya vuran gemiler ve dalgalar...
Yanımız sıra havlayarak koşan çoban köpekleri., ekili arazide bir sopa üstüne geçirilmiş melon şapkalı korkuluklar ve etrafında dönerek dans eden kargalar…
.,
Arabanın ön koltuğunda oturuyoruz...
.,
Gecikecek olsak bile varacağımız yere ., herşeye rağmen bu yolculuk hiç bitmesin istiyoruz...
Ellerimizi ayırmadan birbirinden., gülümsüyoruz …