Yolculuk Şiiri - Adnan Durmaz

Zamana hangi iz çizilir gözlerindeki esrardan
Farkı var mı solan günün sararmış yapraklardan
Geride kalan nedir dayanılmaz yalnızlıklardan
Bir gün son kez çıkılır bütün kapılardan

Yüzlerden dökülen görünmez bir tozdur kederin
ayaz bir acı kalır yitirmenin çığlığı eksilir bakışlardan
yaşanmış aşklarını süpürür sabah günü gidenin
yollar kapandı kardan haber gelmiyor yardan

billur kadehleriyle bulutlar sonsuzluk sunar yüreğine
gün ışıklarına karışır gözlerin şeffaflaşır
bir gün son kez çıkılır bütün telaşlardan
kuş olup da göçen ömür aşktan başka neyi taşır

giden el gitmeyi öksüzlük dokunur kalanda
kimsesizleşir dallar her yaprakta yeni baştan
yolculuklar damıtır kalp akıp giden her baharda
küldür ana yurdu ömrün güldür hayat biraz taştan

kadim yoldaş rüzgar üfler zamanın çaldığı kaval
biraz kamış göçmen yürek bir yolculuk efkârında
yana yana kanayarak dökülen bir yaş misali
bir gün kimsesiz kalır kül onu savuran rüzgarla

adnan durmaz
09.11.2006