Yolcu Yoluna Şiiri - Seyfi Karaca

Hangi dağı hangi bağa
Yükleyip saran tanıklığında yeryüzü gökyüzüne emanetse madem
Toprak edip sevgi tohumlarını aşk harmanında elekten kalburdan savurmaya
Yarası derde derman olanlardan bahar giyinip çiçek süsleniyorsa güzelliğin bedelidir
Yöresiyle
Töresiyle
Sırrını yazan kitabın sözleşme tarihi sonsuzlukla doğum günlerini kutlayan
Bundandır ki bakraçtaki süt serildiği sofralarda tükenir
Perdedeki oyun sahnesi değiştiğinde yorulur yenisine can çekişir
Penceredeki rüzgar, buluttaki yağmur, topraktaki güneş, kapıdaki sessizlik
Uykusundan uyanınca taşla demirle yüzleşen hayaller gibidir
Herkes bir alem kendi içinden gelip geçenlerle konuşurcasına ordan buraya
Burdan her yere veya hiç…
Herkes bir yol
Her yolculuk dünya, bir kervan
Her kervan bir yolculuktur
Eğer ziyareti kendi üzerine değilse külliyen de zarardadır , toprakta ekmek, muslukta çeşmeler kurur tükenir
Kervan yola
Yol yolcusuna
Aşk insana
İnsansa hiç…

Ekim /23