İnsan bazen çizer bazende bozar ama hep yaşadığını yazar ve kaderinde ki boşluğu dolduracak benzersiz bir mucize arar.
Her insan kendi romanında bir yolcudur bu hayatta. Düşe kalka kendi kaderinin baş rolünü oynar. Senaryosunun kendisinin kaleme aldığı bir roman. Hep mutluluğu yazar ve hep o mutlu pozu oynar/yaşar. Sonra acının biri/teki dokunduğunda ya sabır taşını oynar ya da isyan ateşini yakar.
Ve sonra çıkagelen benzersiz bir mucize...
Sahi insanın kaç rolü/yüzü vardı....
Kayıt Tarihi : 7.11.2024 16:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan hep yolcudur. Yolculuğumuz doğruya iyiye güzele olsun
ellerimiz çiçeklerle dolsun.
SİZİ EKLEDİM. Siz de beni eklerseniz dostluğun şiiriyle çiçekleniriz.
TÜM YORUMLAR (1)