Yolcu Şiiri - Cengizhan Bozkurt 2

Rotasız bir yolun yolcusuyum
ufka açılırkırken vapurum
hülyalar aleminde suretini düşlüyorum
gözlerim kapalı sadece seni Düşünüyorum

yokluğunda aklım bedenimle raks ediyorken
ne bir rüya nede bir hülya beni tatmin etmezken
yeter ulan yeter demeye ramak kalmışken.
bir çalar saat ansızın baş ucumda çalarken

işte o an dedim kendime bu nasıl bir fani
esir etti kendine halet-i ruhiyetimi
büyülüyordu ahengi bütün benliğimi
duruyordu zaman onu düşlediğimde kum taneleri gibi

ne demeli şimdi onun yokluğuna biat ederken
gitmeli mi etraf sessizliğe bürünürken
denizin tuzu ciğerime usul usul nüksederken
kesinlikle gitmeli kararım son kez değişmezken.