Yolcu Şiiri - Veli Akca

YOLCU

Önce emekledi
Toprağa diz vurdu
Sonra alkışlar eşliğinde
Day durdu
Üş beş oyuncakla
Bin türlü hayal kurdu

Anlamaya çalıştı dünyayı
Sorular sordu
Kafa yordu
Okullar okudu
Yazılar yazdı
Problemler çözdü

Aşık oldu
Aklı havalarda gezdi
Sevdiğine şiirler yazdı
İnciler dizdi
Sonunda oldu bir yuvası
Karın doyurmaktı davası

Bir işe girdi çalıştı
Çoluk çocuğa karıştı
Hayatla bir küstü bir barıştı
Ak düştü saçına
Eli yüzü buruştu
Yaş kemale erdi
Elliyi aştı torununu gördü

Vardı artık
Yeterince sermayesi
Sağlıklı kalmaktı
Tek gayesi
Ve o gün geldi çatı
Azrail oku sinesine battı

Dostları
Selasını duydular
Esvabını soydular
Sessiz bir gemiye bindirdiler
Musalla taşına indirdiler
Son namazı kılındı
Helallik alındı

Üzerine toprak attılar
Mezar taşını çattıllar
Bir müddet
Dünyadaki halini anlattılar
Anılar geldi dile
Anlattılar kah ağlaya kah güle
Bazen mutluluk bazen çile
Yolcu çoktan varmıştır menzile
Anlatılanları duyar mı bilinmez
Bu son yolculuk
Gidilir lakin asla geri gelinmez.

Ebediyete intikal eden tüm geçmişlerimiz rahmet ve huzur içinde yatsın.Mekanları cennet olsun.

01.12.2020. Veli AKCA