Yolcu Şiiri - Bekir Kalaycı

Sivriliyorsa ruhundaki sancı,
Derman olamaz acına hancı,
Bu kervanda bir garip yolcu,
Heybesinde keder taşıyor.

Geçilmez dağlardan aşıyor,
Ufka doğru ümitle bakıyor,
Ardından tütün sarıp yakıyor,
Cehennem dudakların arası.

Zifirde bekler mutluluk sırası,
Gönlündeki kör bıçak yarası,
Bilemiyor baktığı yer neresi,
Gönül gözünde perde tutuşmuş,

Dolunayda ruhu ile bakışmış,
Gözlerinden iki damla akıtmış,
Karanlık bu yolcuya yakışmış,
Dağlarda aydınlık güdüyor.

İlerlerken gördü kervansarayı,
Bulamadı hiçbir zaman arayı,
Ayakları ile süzerken karayı,
Denizler kalbinde yaşıyor.

Yokluğunda hüznünü soruyor,
Bir acı var göğsünde duruyor,
Teklerken nefesleri yoruyor,
Ciğerlerini yakan birşey var.