Yolcu yolda yol almışım.
Dermandan deva almışım.
Çinkodan kalaysız bakırdan.
Ziyafetin son baharında.
Düğün dernek çemberinde.
Henüz gözleri açılmamış.
Yavru köpeklerin.
Ayaz sarmış ûşûyor ellerim.
Yangında ayakları yanmış.
Kurtulmuş kül kediciği.
Ölüm sarmış hayvanları.
Telef evleri yıkıldı başlara.
Gözleri karardı yaşlı çiftin.
Sessizlik sonrasında.
Aşk kervanına katıldılar.
Geriden geldi bir karboram.
Sonrasında aç sefil kuşlar.
Aradan tam kırk yıl geçti.
Saçlarıma kadar halen ûşûyor.!.
Kayıt Tarihi : 6.5.2017 20:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Davadan derman almışım.
![Cuma Tekparmak](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/05/06/yolcu-491.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!