Önüme doğru yürüdüm, her şey arkamda kaldı:
Anamın beni karnında taşıyarak yürüdüğü yollar,
Babamın beni kanında bulundurarak ektiği tarlalar,
Çok uzaklardan bana sevgiyle bakan dağlar,
Akraba gibi cana yakın ağaçlar,
Çiçekler, bitkiler, kuşlar, böcekler...
Kimse yıkamaz zannettiğim evler,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta