Yolcu Şiiri - Ahmet Dartar

Nedâmetin eşiği her iki cânibim

Sözlerimse fukara, ellerimde kâtibim

Ben ki yoldan gelmişim, ne yüdüğü belirsiz

Ve belki de dönerim, hiç bilmeden habersiz

İşte budur kâbusum, budur korkulu rüyam

Safiyete müftekir gözü yaşlı hür mayam

Onun indinde kabul görsem kâfidir bana

Ya görmesem görmesem yanarım yana yana

Ve işte mesele, tecelliler odağı

Ve mesele ki hem vesveseler odağı

Ve budur mübteda, budur makâm-ı vusul

Bir gâye ki ebedi, boş bırakırsan dul

Ben dâhi çok âcizim bu mücella çehrede

O olmasa kim bilir kevn-i halim nerede

Sana olmasam dâhi hakkıyla müstehak

Ya! O azîz indine eyle beni ilhâk

Bu figanlar yükselir gönlümde perde perde

Acep kâzip mi yoksa hakka yakın bir yerde

Bir çınara vardım ki yükseliyor durmadan

Alt dalları çok ince, üst dalları kocaman

Büyükçe bir gövdesi, sonsuz gibi kökleri

Çıkılması zor gibi, hiç çıkmadan ileri

Ve sen ey âciz yolcu bu azim çınara

Bu yollardan geçilmez uzat elini yâra

Ve geçilmez geçilmez illa onunla vara

Bir yolcu yükeselerek sonsuz mâverâlara

Ahmet DARTAR

14.11.2008

İSTANBUL