Yolcu Şiiri - Yaşar Yaramış

Baba tarafından ana rahmine
Atılmakla başladı ilk yolculuk.
Daracık,karanlık bir odada tam
Dokuz ay,on gün sürdü bu yolculuk.

Önce belli belirsiz bir şey idi.
Sonra muhteşem bir canlı belirdi.
Tepki verirdi olunca bir derdi.
Allah ona ağız,göz,kulak verdi.

Küçük bir ceninken oldu bir bebek
Sona erdi,anne karnında yaşam.
Doğar doğmaz hemen kesildi göbek.
Şimdi ondadır,zerafet,ihtişam.

Bugün o sevimli bir çocuk
Filizlenen çiçek,taze tomurcuk.
Işık saçar gözleri boncuk boncuk
Artık dünyada sürecek yolculuk.

Acı tatlı,pek uzun bir yol dünya
Orada iç içedir gerçekle rüya
Hiç ölmeyecek sanırız da güya
Bir gün ani,bitiverir yolculuk.

Pek bir şey anlamadan geçer yıllar
Değişirsin vücutta çıkar kıllar
Ardı ardına biterken okullar
Bir bakmışsın mazide kalmış yıllar.

Askerlik gelir gidersin askere
Ölür ölür dirilirsin bin kere
Alırsın tapu gibi bir teskere
Sonunda biter vatana yolculuk.

Gönül sarayına güzel bir eş bulursun
Onunla evlenir mutlu olursun
Belkide tersi olur kahrolursun
İnişli,çıkışlı sürer yolculuk.

Yollar çok kötü,taş,kum,çakıl,diken
Şimdi aşmaya bak,vaktin var iken
Sakın demeyesin daha çok erken
Nerde,nasıl geçer meçhul yolculuk?

O iş benim, bu iş senin,koşarsın
Sevinçten dört köşe olur coşarsın
Allah izin verdiğince yaşarsın
Elbette bir gün biter bu yolculuk.

Dünya yalan, geçici, sınav yeri
Kimler geldi geçti Adem’den beri
Kulak verir,dinlersen Peygamberi
Çok kolay, çok güzel geçer yolculuk.

Yola çıkmadan hazırla azığı,
Azıksız kalıpta yeme kazığı.
İnsan her zaman görmeli uzağı;
Her an,ahirete çıkar yolculuk.

İnsan insandır, zayıf veya şişman
Şeytan insan oğlu’na her dem düşman
Ona uyan daima olur pişman
Bir felakettir batıla yolculuk.

Bir gün sevdiğine etmeden veda
Göçüp gidersin dünyadan elveda
Kulluk görevini et,Allah’a eda
Belki yarın vaktin olmaz bir daha.

Kapını çalınca ölüm meleği,
Çaresiz terk edeceksin feleği.
Giyersin o cepsiz,beyaz yeleği,
Başlar sessizce kabire yolculuk.

Ardından eşin,dostun,anan ağlar,
O haykırışlar yürekleri dağlar.
Senin değil gezip tozduğun sağlar;
Buraya kadarmış artık yolculuk.

İmanla etmişsen Allahı zikir,
Kalbinde ne pas kalmıştır,ne de kir.
O gün sorguya gelir münker nekir;
Selametle başlar Hakka’a yolculuk.

Ey yolcu! Bu yol uzun,meşşekatli
Bu yolda kimi yaya, kimi atlı
Sabredipte düşünürsen sıhatli
Ulaşırsın Burak gibi süratli.

Ey yolcu! Her yolun bir sonu vardır.
O sonda da,ya hayır,ya şer vardır.
Tercih senin.Hayırda huzur,cennet;
Şer de sonsuz azap, cehennem vardır.

Yaşar Yaramış/ Demre