Yolcu Şiiri - Bahattin Kızılkaya

Yıktı beni felek sillesi yıktı
Tut elimden tut da kaldır be gardaş
Bir zalim aşkı bağrımı yaktı
Serin pınarlara daldır be gardaş.

Yıllar var giderim hep ardı sıra
Ayağımda etim döndü nasıra
Şarabın bitmez de gelirse sıra
Bir kadehte bana doldur be gardaş.

Korkma sarhoş olup sana yük olmam
Yatak da istemem, gece de kalmam
Anlatıp derdimi zamanın almam
Daha gideceğim yol var be gardaş

Ve sevenim kaldı, ne anam- babam
O zalim gideli tıkıldı obam
Tütmüyor ocağım, yanmıyor sobam
Benim tünediğim daldır be gardaş

Ben neyleyim Tanrım yazmış bu yazım
Bıraktım mazide oğlumla kızım
Şimdi bütün varım bir kırık sazım
Benimki de böyle haldır be gardaş.

Konuşturma beni ağlatacaksın
Derdime bir daha dert katacaksın
Kim bilir kimlere anlatacaksın
Sakın! Bu zavallı kuldur be gardaş.

Umudum mazimle yollarda kaldı
Esvabım takılıp dallarda kaldı
Sevdiğim mazimle yollarda kaldı
O şimdi bigane, eldir be gardaş.

Kesilir soluğum kalırsam burda
Yem etme cesedim kuş ile kurda
Rahat uyuyayım bari mezarda
Kefenleyip beni kaldır be gardaş.