Yolcu Şiiri - Necmiye Sarpkaya

Nereden çıktı bu sahne
Tek kişilik oyunlar
Renkli dekorlar
Çoklu yaşanıyor
Yollar tekli alınıyor
Kabirlere tekli varılıyor
Sorgu meleklerine tekli cevap veriliyor

Söyle sevimli hüdhüd
Süleymanı sırları sürükle
Geçmişten geleceğe

Bir nöbet olmalı bu
Bu ateş neyin nesi
Buram buram kavuran
Oysa Mecnun sürgündü Kahtaya
Peşinde Leylası
Bülbüllere vurgun güllere de ne oldu

Bu ne boran
Bu ne tufan
Karşı koyanı
Katıp götüren

Gürledi olmadı
Çaktı yağdı taştı
Durmadı
Kastı kavurdu
Doymadı
Kimeyse hırsı...
Yoksa ben miyim
Fırtınalara tutulan

Durur muydum ben
Durdum durdum duruldum
Yazdım yazdım kavruldum
Kısa yaldızlı yollarda yoruldum
Yaşadıklarımdan mı
Yaşamadıklarımdan mı
Yoruldum
Yorgun yolcu bir ben miyim

Yoksa aklıma gelen
Başıma mı geldi
Ben bir fener miyim
Fenerin bekçisi miyim
Gece olunca aydınlatırım
Gündüz olunca balıkları gözetirim
Bu yolsa yolcu kim

Kimin elleri ıhlamur toplayan eller
Ta uzaklardan gelen kahkalar
O gülen yüzler
Parlayan gözler kimin

Ne oldu bu hayata
Bu duvarlara
Bu kuytulara
Kim bozdu büyüyü
Kim boyadı pembeleri karaya

Demin buralardaydı
Şimdi neredeler
Kimler gitti kimler kaldı geriye

Vuslat nereden düştün aklıma ansızın
Oysa kenetlenmiştim hasrete

Hınzır duman yaptın yapacağını
Demek sen de buradasın
Soba bacasızdı
Semaver demliksiz
Raflar boştu
Son kuşlarda geçmişti göçe
Neyin habercisiydin sen neyin

Yıldızlar yağıyor gök yüzünden
Bir dilek tutmalıyım kayan yıldızlarla
Çekil aradan çocukluğun sen nereden geldin

Vurgunum fenerlere yoksa fener ben miyim
Taktım fenerlere yol buysa yolcu kim
Burada biter bu yolculuk yol yok yolcu çok
Çok yolcu çokkkk