Yolagzinda Dörtkavsak Şiiri - Seyfi Karaca

Sira selvilere
Patikalara
Issiza yalniza koruluga ormana
Ve gelmise gecmise sana bana herkese
Sirra yazilmis islenmis zahar ki bir bilinmez yerden ciglik
Bilinense saati saatine cinlayip duran haykiris
Icinde de bizlere diye konusur fisildasirken kendi hayaline dalgin unutkanliga
Üsüyen her yalnizlik tarafindan yaniksanmis bir dua derinliginin
Hayatin icinden
Camiyi mezarligi kuaförü bahceyi terziyi cesmeyi fidanligi
Ve insana arzeden dilden lehceden
Birden bire büsra..
Büsra da kim..
Taniyor muyum ben, kumral cakir ortaliktaki bahar
Yüzü yanagi azicik sehvetperver ve dul
Büsrayi, hayir sizin de tanidiginizi hic sanmiyorum
Kaymakamliktan cikarken aktarlarin carsiya karsi yoluna
Vurgulu nefesli püfüüür püfür
Karsi karsiya gelisimizin göz kirpip dudak gülümseterek
Alt ve üst perdelerinden mart sazinin
Soganla gevregin kavruldugu hisirtilarina benzeyen, nasil ki burdan okkali isler cikacak
Haz ve hissinin
Istah kabarip gitttiiiiii
Soguk suya
Serin maviye
Kaynasan kizilliga, kizla dul arasi incecik vakitliceye
Gelirim giderim
Üstüne kendimi kondurur katarim
Ugramakla kalmaz girer dalarim ben o yollari demeye
Cagrisiz titresimsiz sorduydum, ben büsra dedigini hatirliyorum
Iki laf araliginda cöl ile yagmur gibi, viziiir vizir
Suretine sekil verilmis kor dudaklari gülümser
Alaf alaf sönmeyen ates parcasi gibiydi
Büsradan damlayip düsen taneler

.Mart /24