Kutsanmış bir bekleyişin hışmında mahrumiyeti kaybolmuş yollara düştüm.
- Vakitsiz “ bir düş ” gidiyordu.
Yaşanmış /öncesi yaşanmamış /sonrasında beni kendi esrik izlere sürüklüyordu tanımsız eskizler. Yolum ile ruh solum arasında aşk ve ilim kendi küresini yazıyordu.
- İzdüşüm yol düşümü tümlüyordu. Kendisizliğine yollanmış şimendiferlerin sesinde uyanıyorum.
Naz yok, can yok, Nazlıcan yok, yol yok. Yokluğun salıncağında gelişlerle büyütülen yüreği yaralı bir bebeğim.
-Ruhu tutulmuş masumiyet müzesinde yaşadıklarıma dair infak özlemler görünür.
Huzurun ılgınlığı sedirin sesi, Cemil Meriç’im Meriç’inde yıkanan kıyı yürüyüşlerim.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta