Yola Çıkıyorum Şiiri - Seyit Er

Şair yağmurlar giyinmişti yine
Saklamıştı acılarını gözbebeklerine
Kimseyle konuşamadığı
Tümüyle yazamadığıydı yaşadığı
Yaşlanıyordu otuzbeşinde
Biriktirdiği özlemleri
Okyanusa attığı şişenin içindeydi
Hayata ulaşması o kadar zor bir dilekti
Umut işte
Her gün yeniden sarsıyor insanı
Canlandırıyor bitkisel hayatı
Biliyordu
Uzun soluklu olurdu mücadele
Ve masa başı komutanı olmak istemiyordu
Ömrüm dediği sevgiyi
Dişiyle tırnağıyla kazanmak istiyordu
Yıkacaktı mutlaka zulmün kalesini
Elbette kolay olmayacak
Şair hiç kolayına yaşamadı ki
Mayınsız olmadı yolları
Şakağında namluyla uyandı hep
Kabustu uykuları
Delik deşikti bütün hatıraları
Kimsesiz bir ülke gibiydi
Yakmıştı tüm gemileri
Dönmeyecekti o limana artık şair