Gider her gün coşkusuz akşama dönmek için.
Aynı yol aynı düzen değişmez her mevsim.
Beni yıldıran soğuklar çocukluktan hatıram.
Gelip geçiyor denizden kalma tuzlu bakışlılar.
Bin yolculuk içinde, birde başka yolculuklar.
Ayrı yönlere giden, aynı yol içinde kaldı insan.
Yavaş yavaş değişince fark edilmez alışılır.
En sonunda silinip gidiyor kaç düştü kaç hayal.
Dedirtir anlamsız geçti, yarım asın şimdi bitti.
Umutsuz bir yolculuk yürümeye devam etmeli.
Kulak asmadan ben sağa sola yola devam.
Kenan Gezici 07/11/2025
Kayıt Tarihi : 7.11.2025 01:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
karacanın gözlerinin nemli tortusu,
büyülü su, fakat;
düşe kalka katedilen yolların,
hangisine pay düşmemiştir,
o en yakın vuslattan…,
bir zahter tanesi kadar külfet olsaydı keşke;
kara kışta buza kesen dipsizlikten çıkış,
siy/ah doruklarını aşmak kaf dağının,
ve hazza kölelikten azad oluş,
ah;
TÜM YORUMLAR (1)