Yol Ver Ulu Dağlar Diye Bilinen Şiir

bir güzele müptelayım ezelden
derdi gama kattı ahuzar beni
ciğer kebab oldu ne gelir elden
iflah etmez daha intizar beni

koy desinler ateşim yok közüm yok
Dahi yare yalvaracak yüzüm yok
Yokladım kendimi bir kem sözüm yok
Yara şekva etmiş ülüzgar beni

Dünyada bulmadım gönüle mekan
Nerde bir gül bitse etrafı diken
Yar o baht bende bu ah var iken
Hasret mahpus eder kara yer beni

Sümmani’yim kendi kendim okladım
şadlık taksiminde yattım yukladım
Yarin küçük defterini yokladım
Yazmış defterine ihtiyar beni