Yol Ve Akşam Şiiri - Kamil Çolak

İnce bir izdir önümde, yollar
İnerken aklımın oymaklarına akşam
Kal, git; gitmek bir tutkudur
Bilinmez bir ölümü evetler
Her şey aslında hazan sarısıdır
Yollar bile...

Aklımın kaç kere kaç, küpünü aldım
Dalgın uyuyan rençbere yaslanarak
Gül kırığı çocukluk düşlerimize düştü
Akşamları içimizde ısıtarak yollarda yaşadık
Yollar sarı bir sondur, alevle ışık arası
Akşamla sabah arası
Ölümle hayat arası

Her akşam duvarlar sarı
Çocuklarsa sarı saçlı perilerin çarpılmışlığı
Gergin hücreli akrep çemberinde döner, döner de
Sarı bir ay doğar evlere.
Anneler anneler onlar incir resmederler nakışlara
Kuruyan ağaçların yapraklarından sarı bileklikler yaparlar
Onlara yolu sordum anlattılar akşamı sordum ağlattılar

Portakal çiçekleri getirdim yollardan akşama
Mızrabın alevi tükenirken tellerde
Yollar sarı bir sondur, alevle ışık arası
Akşamla sabah arası
Ölümle hayat arası