Yol ve adam Şiiri - Arin Roni

gölgeler uzarken gecede
hasretin düşüyordu kırık camlardan
ağaç uzatıyordu narin boynunu gökyüzüne
hayaller karışıyorsu sise,eserken rüzgar usulca

karanlık sarıyordu arsızca saçların misali
yüreğim büyüyordu,yağmurlar düşerken kaldırımlara
delice arıyordum buselerini sancılarımı dindirircesine
bir umuttun bana,bilmesende,hepsi bu!

uzuyordu benden intikam alırcasına yol
her şey senden yana olmuştu bu gün sevgilim
her şey dile gelmişti bin yıldır susan
karanlıkta gitmelisin diyordu utancımı gizleyen
olacaktı bir ayrlık başından beri biliyordum
hep korktum ve içime saklandım

seni senden gizleyen bir sevgiliyilim
incikmekten korkan!
bu korkudur beni senden ayrı koyan
şimdi hangi günaha sarılmalı,yürekten ağlamalıyım
dudakların düşüyor aklıma ansızın
ve kendimi unutuyorum
sende yaşıyorum
nefeslerinde, gözlerinde,avuçlarında
her şeyimle sendeyim sevgili
şimdi kaldır başını ve söyle yağmurlara
hangimiz daha çok sevdik
seni senden gizleyen
ve incitirim diye içinde saklayan
korma!
bu gün azad ediyorum seni kendimden vaz geçerek
hoşça kal...