Yol Uzun Şiiri - Serpil Koçar

Yol çok uzun karanlık ve soğuk
Yolumu kaybettim karanlıklar İçinde
Yine aklıma bir şey gelmedi senden başka
Bir memleket akşamında gözlerini düşünürken

Oysa ki seçtiğim yolum sendin, çoban yıldızım
Kendi içimde kaybolmuşken, yolumu aydınlatan ışığım ol bul beni
Kendi Düşlerimin içinde üşürken sevgin sarsın beni
Şimdi adını unutturmaya çalışmak da neden
Beynimin her köşesine adını kazıdım ben

Susturamıyorum aklımı sen diye atan kalbimi
Çaresiz Bırakma beni ne olur karanlıklarda
Susturamam sonra yüreğimin sesini isyanlarını
Gel ses ol, sen diye delirmiş bu gönlüme
Herkesi unutsam da bir tek sensin hayalimde
Gecemde Sen gündüzüm de sensin sen