Kırık pencereneden sızan ayaz
Odun sobasının nihavent sesi
Kızarmış ekmek kokusu
Yokluğun tahta divanda
Dışarıyı seyretmek olduğu yıllarda
Her sabah mutluluğun dekorunu
Seksen metrekare eve
Kurardı annem
Bir saçları kalmıştı kadına benzer
Kırıntıyı katık edip
Yokluğu süpürdüğü yıllarda
Elleri, ayakları nasırlı
Akşamları gaz lambasında
Masallar anlatır,
Hayallerimizin sofrasını kurardı annem
Hiç görmediğimiz babamızdı
Kah odun kırar
Kah badana yapardı
Kireç kokusu yakarken genzimizi
Soba belki tüter diye
Kömür kokusunun nöbetinde
Yorgunluğun sevgiye yenilişinin
Sevdasını yaşatırdı annem
Gömleğimi satar okuturum derdi
Hiç gömleği olmamıştı
Uzun, siyah bir pardesü ile
Saklardı tüm düğmelerini ilikleyip
Eskimeyen siyah kazağını
Bize alırken sevinir
Her bayram özverinin
Resmini çekerdi annem
Babamın ölümüyle
Gömmüştü dünyalığını
Unutmuştu kendi için mutlu olmayı
Hastane köşelerinde
İlaç alma telaşında
Sevdiğinden ilk ve son hatıra
Bir çift küpeyi satıp
Her derde çare olmanın
Başrolünü oynardı annem
Ateş nöbetlerinde
Başucumda ıslak mendil
Gecenin bir yarısı
Acil servis kapısında
Sırtında getirip beni
Küçük cüssesine bakmadan
Doktorun yakasına yapışır
Kahramanlığın çadırını
Sarı, çirkin
Hastane binasına
Kurardı annem
O hep gizli ağlardı
Teneke kutularına ektiği çiçekleri sularken
Ne çok yemek yer, ne de gülerdi
Leğende yıkarken bizleri
Eski hasır ıslanır
Balkona asardı, umutlarıyla hasırı
Siyah beyaz televizyon
İki tekerlekli bisiklet alma
Sözlerinin mahçupluğunda ezilir
Uzun uzun tararken saçlarımızı
Defalarca öper bizleri
Bitmeyen bir aşkın
Destanını yazardı annem
Köylüydü, un kokan ellerinde
Ekmek yapar
Kışa reçel, salça hazırlardı
Kentliydi, okul yollarında
Bizle birlikte yürür
Bizle birlikte okur
Geleceğin düşlerini
Dantel dantel
Hazırlardı annem
Hiç büyümedik gözlerinde
Hep üstümüzü örtendi
Bir kış günü
Giderken dönülmeze
Yol sandığında
Kefeni, sabunu, yıkayan için bahşiş
Son nefesinde bile bizi
Düşünendi annem
Annemsiz ilk günün sabahında
Elinden oyuncağı alınmış
Beş yaşında çocuk oldum
Merdiven altı yalnızlığı
Yaşarken
Bedenim musallada
Yeri doldurulmayacak anıları
Götürendi annem
Kayıt Tarihi : 3.4.2007 13:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çocuğunu zatürre için hastaneye getirip, kendisi bir trafik kazasında ölen, anneye ithaf olunur.
Konu kutsal olduğu için Annelere şiir yazarken duygu fırtınasına yakalanmamak elbette mümkün değildir. Bu yoğun his tufanı içinde sayısız şiirler yazıldı ve dünya durdukça yazılmaya devam edecektir. Ancak hepimizin ortak bir görüş etrafında bütünleştiren bir gerçek vardır: O da şudur:
O kusursuz meleği eksiksiz anlatabilecek bir şiiri, ne bizden öncekiler yazabildi, ne biz yazabiliyoruz, ne de bizden sonrakiler yazabilecekler... Bu gerçeği hepimiz biliyoruz. Bu gerçeği bile bile, bu kutsal konu için eline kalem alan her kardeşimi tebrik ediyor sonsuz başarılar dileklerim ile o kalemi elinize almanızı ve bu şiirin yazılmasını sağlayan annenizin (inşallah şu an hayatta ise) mübarek ellerinden sevgi ve saygı ile öpüyorum.
Hakk'ın rahmetine kavuşan annelerimizin elini ise şu anda bizim yerimize zaten melekler öpüyor.
Öncelikle böyle kutsal bir konuya ilgi çekmek için şiir yarışması düzenlediği için: http://www.antoloji.com sitemize ve Ümraniye Belediyesi Başkanlığına teşekkür ediyor ve şükranlarımı sunuyorum. Bu organizasyona emeği geçen bütün kardeşlerime teşekkür ediyorum.
Benim gönlümdeki duygu: Anneler üzerine yazılmış her şiir zaten birinciliği daha yazılırken kazanmış bir şiirdir.
Bu yarışmada görev alan jüri üyelerine başarılar diliyorum.
Ben bu organizasyondan, http://www.antoloji.com'un alnının akı ile çıkacağına, Jürideki sayın üyelerin bu konuda en titiz bir şekilde görev yapacakları inancını taşıyorum.
Birkaç konudaki düşüncelerimi belirttikten sonra bu şiiriniz için yorumum:
ANNE konusunda yazılan her şiir daha yazılırken birinciliği hakketmiştir.
Beğenerek ve saygı duyarak okuduğum bir şiir olmuş. Başarılarınız daim olsun.
Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olması dileklerimi sayfanıza bırakıyorum..
İrfan Yılmaz. TEKİRDAĞ.
TÜM YORUMLAR (3)