Yol Leyla’nın Şiiri - İbrahim Hakkı Günd ...

yol leyla’nın yüreğinden dökülmüş
bir endamdır
cazibesine yandığım dünya
leyla’sız her şeyin hicrandır
düş vaktinde yola düştüm
kavuşmalar virandır
kalbim ki küheylandır.

taştan sanırsınız siz bu uçsuz
gidişin sıratını
sanırsınız topraktan
insan yüreğini neden sanırsınız
çöl çöl diye haykıran damlayı görmeden
duymadan yanan feryadı su su diye
siz dünyayı ne sanırsınız?

hangi liman ağıt değildir
hangi demir atmış gemi
nihayetsiz olsa bile ayrılık
zevkle çekilir kara sevda özlemi
iş kalmaz ki kavuşmaya
ne yol merhamet bilir, ne Leyla
seferdir kader gidilir
gidilsin, gitmek kutsal bir isyandır
yol leyla’nın gönlündeki zamandır.

ayrıntı kuşlarında kanar tüm hatıralar
esaretten kanatlar doğar
gülden tül, yürekten bir uçsuz deniz
katığı közden ve alevden
azığı acıdandır
yol leyla’nın derin okyanusunda
vahşi bir ormandır.

akmayan gözyaşı buhar olur
gözbebekleri çölün en kızgın yeri
bir derya çağlayanla her şey örtülmeli
örtülsün yanmayan yürekler
mezar olsun
göz nazar olsun
dil intizar olsun
yürek ki ahuzar olsun
olsun çünkü
iç içe erimek hükümrandır
yol leyla’nın damarında
taht kurarsa anlamdır.

tümsek çukur can üzre
yürüyenler vardır
kızıl akşamlardır yorganları
rüyaları en girift umutlardır.
öylesine kalkılır ki geceden
yeleler öylesine akar ki bilinmeze
sığınmalar ceylandır
yol leyla’nın dudağının öptüğü
bir figandır.

ahına duçar olduğum karanfil
yolum sana dökülür
zembereğim boşalır sana
sana kurulur sevenlerin nabzındaki saatler
çeker seni tiryakiler
ne varsa elimde avucumda
sana gelir
mecnun ferhat olur yeniden
kerem olur bir daha
yusuf diye doğar
ibrahim adıyla kalkar ayağa
sensin böyle bir aşkta
her şeyi her şeyimin
bohçamı toplamak istemediğim bundandır
aşk leyla’nın ayağında kurbandır.