Yolgeçen hanıyım kapılarım kırılmış
İçime ansızın bir karanlık çökmüş
Yazılar yazmışlar duvarlarıma
Her gelen derdini içime dökmüş
Geceler ışığını gölgeler yolumu kesmiş
Param parça olmuş hayallerim var ama
Kâbus karışmış rüyalarıma
Tuz dökmüş haramiler yarama
Çoktan kırılmış gönül pencerelerim
Örtmez perdelerim sırrımı ağırdır
Kabarır durur içimde ki fırtınalar
Yer dilsiz olmuş gök sağırdır
İn cin top oynar odalarımda
Korkularım artar kâbusa dönüşür
Kış gelmeden soğur havalarım
Buz keser içim yolcular üşür
Yıllar yılı gelmez oldu yolcularım
Bütün emeklerim gitti güme
Kördüğüme benzer hayatım
Korku yağdırır bulutlar üstüme
Aynalar bitirmiş hayallerimi
Kubbem eskimiş çoktan yıkılmıştır
Dert çekmekten sütunlarım
Usanmış bıkmış yılmıştır
Taşlarımı üst üste yığmışlar
Yorgunum ağrıyor her yanım
Bir köşede terk edilmiş unutulmuş
Yıkık dökük bir Hanım
Kayıt Tarihi : 25.9.2011 16:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!