Yol(da) lar… Şiiri - Eser Gündüz

Neydi bu?
Anlam veremedim…
Galiba sevdim.

Ce’ye…

1.
Ağır ağır-dı.
Hızlandı otobüs.
Dağlar, taşlar güzel-di.
Geç-ti.
Hepsi geç-mişte kaldı.
—Gelecek, dedi.
Gel-ecekte geç-ti.

2.
Kıvrılan yolların,
sona doğru,
boynunda narin
inci gibi dizili
kolye idi işaret direkleri…
Onlarsız var(a) mazdı
sona.
Var-dı.

3.
Işıklar gördüm.
Hiç sönmeyen ışıklar.
Sönmediler,
ama
kayboldular.

4.
Bazen yavaşladı.
Bir taraf yüksek dağlar.
Aşağısı derya-deniz…
Yolda bir kedi ölüsü…
Kenarda bir kaplumbağa,
şaşkın
ve ağlamaklı.
Geç kalmış,
besbelli.

5.
Ağaçları göremedim.
Heybetli ağaçlar
olsa gerek.
Hepsi geceyle bütünleşik,
yalan gibi rengârenk.

6.
Her camında
ayrı bir savaş vardı otobüsün.
Cama bakan insanların
yansımasıyla…

7.
Sert bir şarkıydı.
Bana eşlik etti
tüm zamanda (yolda)
aşk.

Sert bir şarkıydı
Bana eşlik etti
tüm zamanda (yolda)
nefret.

8.
Anımsıyorum.
İki uçurtma vardı
denizin üstünde.
Biri siyah,
diğeri beyaz.
Yollar uyandırdı beni.
Yollar kurtardı
kaybolmaktan
rüyamda.

9.
Sona varmak değildi sorun.
Başlangıcı unutmaktı.
Vardığımda sona
başlangıç beni karşıladı.

10.
Bir
artı
bir
eşittir
sıfır.

Yol
artı
yol
eşittir
umut.

Sıfır
eşittir
umut.