Yol Bu Şiiri - Halil İbrahim Tarı

Yol bu
Kime erkân,
Kimine kader.
Kimine uzun ince, kimine taş-toprak.
Menzil belli, var mı kaçmak

Yol bu
Kimi erken varır, kimi yaya yalın ayak.
Kimi sürüklenir beyhude,
Kimi aşar yüceleri, hem de uçarak

Kimi güneşe, aydınlığa
Kimi zifir karanlığa koşarak.
Kimi eser yola bir baştan bir başa
Kimi susar sessizce ağlayarak.

Yol bu
Bir ayrımı vardır elbet.
Yemyeşil bir bahar da çıkar karşına,
Kar boran fırtına da.

Asla demirli kalmaz gemin.
Yanlış da gitsen, rota senin.
Gitmeyince bilmezsin, eremezsin
Ham kalır, tavını almadan ezilemezsin.
Sussanda rüyalarında.
Seferini çizemezsin

Yol bu
Yalnız da gitmek var yazın da,
Yolcu da alsan canına,
Aynı yola gidemezsin.
Ya bir durak eksik ya bir durak fazla
Hüzün ve gözyaşından başka
Ne götürebilirsin ki yanında.