Yol Bilmez Alimden Uzak Dur Gönül

YOL BİLMEZ ÂLİMDEN UZAK DUR GÖNÜL

Güzele gitmeyen ilmi neylersin
Hal bilmez bilimden uzak dur gönül
Muhabbetten uzak cemi neylersin
Dil bilmez âlemden uzak dur gönül

Sen geleni gidende mi ararsın
Kaybın ne olacak ki bikararsın
Sevdan kavgan yoksa neye yararsın
Sol bilmez kalemden uzak dur gönül

Kendin dara çekip tekmil olmamış
Doluyla dolup da cemil olmamış
Aşk ile yanıp da kâmil olmamış
Yol bilmez âlimden uzak dur gönül

Her dal çiçek açar yazda baharda
Dünü bu günü bir olan zararda
O ki açabilmek hazanda karda
Kül bilmez ölümden uzak dur gönül

Mecnun’u Mecnun eden vefasıdır
Mazlumun derdi zulmün sefasıdır
Kavgamız sevdamız aşk davasıdır
Zül bilmez zalimden uzak dur gönül

Güzeli isteyip haketmeyenden
Himmeti hizmeti çok etmeyenden
İhtirası nefsi yok etmeyenden
El bilmez, çalımdan uzak dur gönül

Mahmut Nazik 08 12 2018