Yol Arkadaşıma Şiiri - Mustafa İmamoğlu

YOL ARKADAŞIM A

Yirmi yedi yıl ne kadar çabuk geçti kısacık bu ömür baharından
Vefatlar üzüntüsü kıskançlık çekiştirme huzur vermedi bir yandan
El ele tutuşarak güvenle yürüdük biz bu dikenli sarp olan yoldan
Gönlümün sahibi başımın tacı sırdaşım olan bu yol arkadaşımlan
xx
Tensizin biri bilmeden öğrenmeden ona gece vermiş yalan haberi
Korkmuş hem de çok üzülmüş aramış bulamamış şantiyede bizleri
Yaşadığı bu stresten düşürmüş karnındaki veliahttım olacak prensi
Böyle bir kadını nasıl eylemem başıma taç gönlüme sultan yani
x
O yalnız bir eş değil yanımda olan aklıyla yolumu hep aydınlatan
İş arkadaşım sevinçte kederde dert ortağım olup gönlümü dolduran
Bu yönüyle dostları arasında da ün salarak saygı ve sevgi duyulan
Gönlümde baharı açtırıp yaşamıma neşeler saçarken kalbimi çalan
x
Sigaraya zorlamayla ben başlattım evlenmeden çünkü o içmiyordu
İçtiğim sigaranın kokusundan rahatsız olmasın diye bunu biliyordu
Bana zarar vermeyi hiç istemez bilirim ama lanetliyi bırakamıyor
Sırtaş’ım yol arkadaşım zararını gördüğü halde bunu terk edemiyor
x
Kazandığımı tutamıyordum yol arkadaşım benim kasam oldu
Şükürle damla damla biriktirince bilinen bu günkü halimiz oldu
Bu durumu kıskanıp haksız yere çekiştiren nice kimseler oldu
Sabırla sessiz kalıp saygıyla bekleyen yine yol arkadaşım oldu
xxxx
Hastalandığımda başucumdan ayrılmadan bekleyenim o oldu
İyi günlerimi şımarmadan Sevgi'yle saygıyla ilk kutlayan o oldu
Her üzüntülü vefat törenlerinde aileyi yalnız bırakmayan o oldu
Nasıl kıymetini bilmeyim o bana her Halim'de yol arkadaşı oldu
24.11.2015 M.İMAMOĞLU