kenar mahallelerde yoksul çocuklar
çöpe atılmış havuçları toplar,
manav dükkanlarından....
ve ellerini sokarlar
ölü bir göz gibi kendilerine bakan
ateşi çoktan unutmuş sobanın içine.
yanmamış iki kömür parçasını
acaba bulabilir miyiz diye.
kenar mahallelerde yoksul çocuklar,
kar yağınca sokaklarına
kardan adam yaparlar.
kömürlerden kara kara göz,
havuçlardan kırmızı burun takarlar..
yoksul çocuklar,
dört mevsim kar kalkmayan sokaklarında
kardan adam yaparlar
kar yağdığını görünce.
eriyip giderken yaşamları içinde
yol arkadaşı olsun kendilerine diye.
yoksul çocukları ısıtacak güneş doğmamıştır
eriyip giderler,güneşi gördüklerinde
yaptıkları her kardan adam ile beraberce.
kar hiç kalkmaz sokaklarından
yaşadıklarını sanırlar sadece
kar yağışını her yeniden gördüklerinde.
Kayıt Tarihi : 10.12.2006 19:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
çünkü kardan adam hep yol arkadaşlarıdır-
ne güzel yazmışsın abi,
yoksul çocuklar adına içimiz ve yüreğimiz şiirinizle ısındı...
saygılarımla...
Kime : uzungemici / cevat çeştepe
Tarih : 21.05.2013 23:44 (GMT +2:00)
Konu : Yn: [barisa-davet] Yol arkadaşı*******Cevat Çeştepe
Karım söylemişti bir keresinde; çocukluğundan şikayet eden kimse görmedim diye... Kar altında kalınca bile kardanadam yapabilen ve o eriyen adamla karkardeşi olabilen tek millettir çocukluk...
Anımsattıklarıyla muhteşemdi.
TÜM YORUMLAR (7)