Yol arkadaşı. Şiiri - Fatih Akdag

Yol arkadaşı.

Günlerden bir gün,
yolda yürürken
Nefs takıldı peşime
Oysa daha yeni çıkmıştım yola
Erkenciydi…

Yol uzun.
uzun ama,
yolculuk nereye?
İşte onu bilmiyorum.

…Yeni terlemiş bıyıklar’ım

Kaldırımda ayak seslerim.
Ayak sesleri.
Çifter çifter.
O! ve ben!
Bir O bir ben
Yürüyoruz.

Yaklaştı yanıma
Anladım derdini
“Boşuna ugraşma”
“Agzını bile açma” dedim
Açmadı sustu
Ya da ben sustu sandim.

…Toy düşünce’m

Bir ara adımların sesi
Karıştı bir birine
Susuyordu ama…
Adımlar!
Kişnemiş bir atin
nal sesinini anımsatır gibi
Hızlı! gürültülü! güçlü!
Aslında yanımdaymış meğer
Bu yol arkadaşı…

…Gizli muharebe’m

Sonra duruldu
Bir ara göremedim kendisini
Yoktu sanki

Yolun sonu yakin
Dizimde hafif titreme
Adimlarim yavas
Şöyle bir kulak verdim
agzından çit çıkmıyor
Ama söylüyeceğini söylemiş
Yüzü öyle bakıyor

…Bitkin beden’im

Geriye kalan son yolu
yanlız yürüyorum.

…Baston değneği

(15/10/2010) Levvame
http://levvame.wordpress.com/category/siirlerim/