Yine karanlık odalara kapadık kendimizi
Ruhumuzu portmantoya astık
Kendimizi tavana bakarken bulduk
Oda sessizdi
Gözlerimizde, kollarımızda
Kalbimizde bir ses çalarken dinledik
Titrek ses, titrek göz bebeklerinden süzülen yaşlarla birleşince anladık
Yol taşlı
Patika sarp
Ayaklarımız kanlanmıştı çoktan
Yine ay vurdu camımıza
Ve selamladı fötr şapkasını çıkartarak bizi
Kolumuz uzanıp selam vermeyince anladık
Vedası olmayan yollarda cefası çekilmeyecek bir aşktı bizimkisi
Feda edilmeden uğruna
Sonu görünmeyen bir yoldu sizinkisi
Kayıt Tarihi : 27.6.2024 10:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!