Yol Şiiri - Yusuf Bulut 2

YOL

Ben giderim yol gider, yol gider ben giderim,
Kimi düz, kimi viraj, kimi ise engeller,
Yolda yürüdükçe, sırtımda birikir terim,
Zaman boşa mı geçer, yoksa dolu mu günler?

Bazen yükseğe çıkar, bazen yokuş aşağı,
Yüksekten görünür, uzayan uçsuz bir ova,
Dağı geride bırakıp inince aşağı,
Yol kavisli yılan gibi saplanır sarp dağa.

Kara tünelde yok olur, tünelden sonra var,
Uzaktan hızlı gelir vagon dizili katar,
Aman ne müthiş, dağ dev olup treni yutar!
Sonu yoktur bu yolun, gözden uzakta yer tutar.

Kimi asfalt olur, ortasında çizgilerle,
Kimi topraktır, kaybolur, toz, duman, sislerle,
Gökte uçuştur, suda yüzüştür gemilerle,
Kimi sılaya bağlı gurbettir ezgilerle.

Bitmez bir ömür zannedilir anlamayana,
Ecel gelir, ömür biter, yürünür yol yiter,
Gerçekte yol bir yaşamdır, yolu anlayana,
O yolun yolcusu olup, yolda gitmek yeter.

14 Aralık 2014 Pazar