Lütfen bekle Şiiri - Uğur Atakan Sürmeli

yolda yürüyorum.
insanlar,
insanlar akıyor etrafımda,
sanki bir şeylerden kaçıyorlar.
arabalar,
arabalar hiç düşünmeden gidiyor.
oysa ben
ben hepsine ters yoldayım
aklım hep sende.
yürümek de denmez buna
süzülüyorum hayal dünyamda
sen ben mutlu bir ev...
derken!
kalkıyorum hayal aleminden
süründüğümü görüyorum
kimsesiz
kimsesiz kaldırımlarda;
yollar yanımda
yıllar arkamda kalıyor tam bu sırada
ben sanıyorum ki
sana geliyorum
oysa sen, sen hep bir adım öteye gidiyorsun
gitme!
gelmiyorsun zaten, en azından gitme
bırak ben gelirim sana
lütfen bekle...

Yolda yazılmış ve de yarım kalmış bir şiiir