28.11.1998 İstanbul/Beşiktaş
Bir yol var önümde
Sessiz, karanlık ve yorgun
Evet, yoldu yorgun olan.
Yol hiç yorgun olur mu? Yorgundu işte.
Belki de onu çiğneyip geçen binlerce çileli ayak yormuştu onu.
Ve ben adi bir cigaranın dumanıyla doldururken içimi
Aynı çocukça hayalleri kuruyordum, senli ve seninle ilgili.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta