Yol Şiiri - Özgür Avas

Birden ışıklar söner, karanlıklar pek daha bir karanlık olur
Issızlıklar sararken dört bir yanını solmuş yapraklar üzerinde gezinir ayakların
Sağın solun önün arkan, hiç bir fark yok
Soğuk anlardan, kırık hayatlardan, köşe başında titreyen o masum çocuklardan
Yorulmuşsundur bitip tükenmez yenilgilerden, ama bu böyledir işte
Çizilmiş düşlerin kan kaybetmekte olduğu dünyada
Parmak uçların sızlamadan ilerleyemezsin, tırnaklardaki dikenler alınırlar yoksa
Bir cesaret bir umut her şeyi unut ve bakma ardına
Bırak konuşsun onlar kendi akıllarınca, durma devam et yoluna emin adımlarla
Acıyı tatmadan insan olunmaz bu yollarda
Ve sen sen ol kimsenin göz yaşına bakma bu yollarda
Onlar değil miydi seni getiren uçurum kenarlarına.