Yol Şiiri - İlknur Keskin

seni severdim,
seni görünce
bir ilkokul çocuğu gibi çarpardı kalbim.

her geçen gün kırlaşan saçların da
engel olamazdı bana.
dur diyemezdi beynim.

seni severdim
o küçük kasabanın her sokağını
seni görmek hevesiyle adımlardım.

yürürdüm dükkanlarda
kendimi seyrederek
koşarcasına ilerlerdim.

beliren her gölgeyi
sen sanarak yürümekten
bıkarak yürürdüm.

nerede olduğunu
kimlerle gezdiğini bilmezdim.
nerelerde olmadığını sayabilirdim.

adın dolaşırdı dillerde
adın başka isimlerle kolkola
adın anılmamalıydı oysa.

ben senin ismini
özdeyişler sözlüğüme
nakşetmiştim çoktan.

seni severdim
kimse bilmezdi
yanardım,yazardım.

ne günler geçti ne aylar
yazdıklarım şiir oldu
yazı oldu

bir tek yol olmadı şu yazılar
senin kalbinden benimkine
ses olmadı.