Yokuşların Kızı Şiiri - Hüdai Ülker

Bir gün
sevimli bir sebeple uyandırdım yokuşları,
bir sebepti o
belki bir tabutun tahtaları kadar sıkılgan,
yokuşların sokakları kadar hırpalanmış
ama bir sebepti
çünkü benim yokuşlarıma doğan karanlıklar
senin ayaklarına yağmuru getirirdi
ve biriken sebeplerle yorulan yokuşlar
ıslatırdı ayak parmaklarını,
semtimin sevimli yıldızıydı
senin ayakların,
saçlarına inen çığlıklarla
akar giderdi yağmur suları
senin fabrikadan sonraki bakışların
geniş kışlarımın rüyalarında uzardı,
ardından
sebeplerin ortasında kalır titrerdim,
sen göremezdin.