Yoktun...türkü güfte beste benim...

YOKTUN...

​Duman çöktü şu dağların başına
Yağmur vurdu kirpiğime, kaşıma
Zehir kattın ekmeğime, aşıma
Sofranda bir kaşık, tuz iken yoktun

​Yolların ucuna bağladım gözü
Ateşe verdim bak içteki özü
Yalanmış ettiğin o yemin sözü
Dilimde söylenen, söz iken yoktun

​Sabrımın kalesi yıkıldı gitti
Baykuşlar öterken bülbüller yitti
Umudum tükendi, vadesi bitti
Gönlümde çağlayan, haz iken yoktun

​El alem sordu hep "hani nerede?"
Derman bulamadım onulmaz derde
Şimdi iniyorken gözüme perde
Dünyayı gören o, göz iken yoktun

​Virane bağlarda gazel ötüşür
Hasretin od’uyla yakam tutuşur
Belki mahşer günü eller yetişir
Kul Hasan çıkarken, düz iken yoktun

​Garip bülbül gibi güle naz ettim
Kaderin elinden ben niyaz ettim
Ömrümü yoluna bir enkaz ettim
Sazımın telleri, saz iken yoktun...

Hasan Belek
28 Kasım 2025- Akçay