Yoktun Şiiri - Hakan Bolat

Çay demlemiştim iki kişilik
Koltukları pencereden tarafa çevirmiştim
Karanlıkta yağmuru seyredecektik
Ama sen yoktun

Tek başına içtim çayımı
Karanlıkta açık mı demli mi bilmeden
Sen koysaydın çayımı keşke, bilirdin huyumu
Ama sen yoktun

Konuştum seninle biraz ordan burdan
Vereceğin her cevabı biliyordum zaten
Gülüştük biraz, sonra bir yaş düştü gözümden
Çünkü sen yoktun

Bıraktım çayı mayı gittim yatağa
Uzandım diktim gözlerimi tavana
Uyuyamadım yine döndüm sağıma soluma
Çünkü sen yoktun

Eşyaların bile ruhu vardı sen varken
Sanırdım bir köşe cennetten
Şimdi bir farkı kalmadı her gün cenaze evinden
Çünkü sen yoktun