Yoksunluğun/Yokluğu Şiiri - Seyfullah Al ...

/Mevsim hüzün
Düşler yaralı
Umutlar askıda
Gıcırdıyor hayaller...
Bütün şiirler sen kokan akşamlara yazıldı
Şimdi bana bir aşk daha borçlusun.../

Bir otobüs yolculuğunda hatıralar
Yüreğimin İstanbul’undan...
En soysuz cümlelerle örtündü duygular
Bir gözyaşına bin şiir döktüğüm gecede
En arka koltukta cam kenarında aktı düşler
Yırtılan karanlıktan geceye sızdı aşk
Sevdaya tohum atarken
Ayrılıkları mı doğurduk yoksa?
Gömdükçe başımı yokluğuna
Gözümden akan her damla
Çoğal(maz) dı kürdîlihicazkâr acılar
Rüzgârdaki kokunla gel(mez) di sonbahar
/Hüzünler yüzüme hazan düşse de /
Manzarasız penceremin önünde
Nefessiz özleminle boğuluyor gece
Karanlığa gözlerimden asın beni...

/Yoksunluğun pimini çekiyor yürek
Kalem ucunda infilak düşler
Sustu gece acılar, parçalamakta
Gözlerimde sen...
...Ve imge savaşında şiirler/

Ağılı sarmaşıkların yapraklarında yakınarak
Gözlerimi kâbusuna
Yüreğimi acılarınla harmanlayarak gidiyorum
Son sözündeyim bir yolculuğun
Yürekte tuzlu bir acı var
Artık ölüm daha bir yakın
Dilendiğim tüm yalanları sırtımdan attım
Ve seni anlatan tüm kutsal kitapları yaktım
Uzun yollarda bir düş karanlığımda
Sen varsın birde senli yaralar
Dağlar tenimi gözlerin...
Dağlar...

/Umutları toprağa vermeden önce
Öldürseydin beni yar ölmeden önce.../