Her yağmur sonrası çıkan gökkuşağımın,
solmayan renklerisin.
Tüm aşıkların altından geçtiğini sandığı,
Yedi renkli bir cümbüşün içinde kaybolmak gibi.
Yoksun İşte...
Aynı yöne dönen dünyamın, kaybolan düzenisin.
Göktaşının çarpıp, ardından kaçtığı,
İzi dahi bulunmayan söylentiler gibi.
Yoksun İşte...
Alabora olmuş sevdamın, boğulan çaresizliğisin.
Denizin kudurmuş dalgalarında çırpınan,
Ölümün fırtınadan arta kalan sessizliği gibi.
Yoksun İşte...
Bitmek bilmeyen sensizliğimin, derin boşluğusun.
Gözümün bebeklerinde alev alev yanan,
Kalbi kör, duyguları sağır bir beklenti gibi.
Yoksun İşte...
Yoksun Sen!
Osman TürkmenKayıt Tarihi : 1.5.2002 18:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüreğinize sağlık.
Yüreğinize sağlık
Öykü
Gözümün bebeklerinde alev alev yanan,
Kalbi kör, duyguları sağır bir beklenti gibi.
Yoksun İşte...
Yoksun Sen!...Tebrikler...
TÜM YORUMLAR (3)