Yoksun ki! Şiiri - Abdulkadir İlyas

YOKSUN Kİ!

Sensizlik sardı bedenim daha gittiğin ilk günde
Sen gidende ses yok artık ne bu günümde ne dünde
Açmazdım hiç yaşlı gözüm ah görsem seni düşümde
Gelişini orda bekler hep ağlardım son günümde

Çok zor anda sensiz olmak yürek sızıdan kahroldu
Sanki sensiz yasak hayat sen gittin hemen kayboldu
Gülüm soldu can verende hep günlerim senle doldu
Sesini duydum dün gece sızım aciz kalbi boğdu

Yalnız kalmak kader bende varlığın kalmaz bedende
Ama aklım sana mahkûm yaşayacaksın hep sinemde
Bir gün daha geçti sensiz dertler bitse sen dönsen de
Dünle yarın fark gözetmez sıcaklığın yok gecemde

Beni yakan kara gözün gitmez gözden al yanağın
Sen gittim kaldım ayazda sendin benim sığınağım
Neden ısladın boş yere madem bitecek sağnağın
Yaklaşılmaz bir hal aldı buz kesti sensiz yatağım

Umudum kalmadı yardan bitti artık sevdam benim
Acım biter buz tutmadan seni sevmek tek nedenim
Ölüm haberim duyanda siner tene hoş nefesin
Yarın güneş doğduğunda kesilir duyulmaz sesim

Belki de bu son şiirim içimde bir ateş yanar
Beterinden Hak korusun bitmez yaram durmaz kanar
Sevgiyi kirletmek olmaz yalnız duam seni anar
Acım büyük ama kutlu göz gördüğünü sen sanar

Sanki her şey seni söyler sensiz hayat yaşanamaz
Bu gece de gelmezsen sen gözler yarın uyanamaz
Bilsem koşsam sana doğru dizler yola dayanamaz
Hep yaşasan gözlerimde yaşlar canı taşıyamaz

Can sesini duymak ister hep yönelir doğru sana
Kapanan gözler seslenir bilmez döner senden yana
Çanağımda damla olsan içsem seni kana kana
Ancak felaha kavuşur derman gelir belki cana

Sen gittiğin için sanki dargın bu gün herkes bana
Su yerine kan akıtır varsam sevgi deryasına
Kader mi sensizlik bilmem cevap yokken feryadıma
Ağlarım kesilmez sesim gül dalında cananıma

Gece karanlık sen yoksun korktum soğuktan titrerken
Düğümlendi boğazıma birkaç kelam and içerken
İçim acıdı can tıkandı son kez şarkımı söylerken
Bitti derman yoktu ferman senin kokuna giderken

Tatlı sesin kulağımda ölene dek susmayacak
Sen nefret ettikçe benden sevgim kalbe sığmayacak
Belki pişman olsan bir gün zaman seni bağlayacak
Sevgim artar gönlüm yanar yarın sızım kalmayacak

Dermanım yok yaşayamam zevk alamadım hayattan
Gittin her gün sızlar yaram dumanım tütmez bacamdan
Bensiz her dem mutlu olman tek dileğim yaratandan
Rabbim ne olur yardım eyle bu gün acım çok yarından..

Abdulkadir İlyas (2006)