YOKSUN GİBİ SANKİ…
Şimdi yoksun evinde,
Kapındaki güneş bile isteksiz doğuyor artık…
Kırmızı güllerin açmamış bu bahar! ! !
Ağaçların meyve vermemiş,yeşermemiş,
Sevgisizlik onları da vurmuş galiba…
Kapı önündeki asmanda bir tek yaprak bile yok,
Çamların rengi solmuş,
Sensiz darmadağınık her şey…
Her şey beklide bir başka bahara diyor…
Evinde her şey bıraktığın gibi,
Biraz tozlu sadece biraz sessiz…
Yatağın soğuk,çaresiz…
Çalışma masanda kitapların,bir vazoda çiçekler,
Bir viyolonselin içinde bir resim,gülümseyen,
Çekmecende minik bir mavi toka,
Ve bir defter, belki hiç okunmamış…
Oturma odasında bir hüzün sadece,
Masandaki çiçeğin solmuş,kurumuş yalnızlıktan!
Belki hiç yeşermeyecek bir daha…
Ud’un bir köşede ağlıyor sadece,tozlu ve yorgun…
Telefonun hiç çalmıyor artık,hep suskun,sessiz! ! !
Dudaklarının dokunduğu bardakları görüyorum sonra,
Dudaklarımı değdirip öpüyorum…
Peçetelerinde senin kokunu arıyorum,
Ve artık dayanamıyorum…
Sen yoksun,
Sen olmayacaksın! ! !
Ve hayal her şey,
Her şey rüya…
Dayanamıyorum…
07.03.2002 23:50
Pınar KoçKayıt Tarihi : 31.10.2005 10:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Biraz tozlu sadece biraz sessiz…
Yatağın soğuk,çaresiz…
ortamın kokusunu iyi vermiş şiir tebrikler
Sen yoksun,
Sen olmayacaksın! ! !
Ve hayal her şey,
Her şey rüya…
Dayanamıyorum…
07.03.2002 23:50
Pınar Koç Karaaslan
kutlarım çok güzeldi şiiriniz.
yüreğinize sağlık.
saygımla...
TÜM YORUMLAR (4)