Yoksun da Şiiri - Gülden Işık

çıplak dalların üşümesi üşütüyor içimi
çürümüş yapraklar kadar ezginim neden?
ne çok acıyorum ıslaklığına toprağın
ya güneşin karanlığına!
yürüyorum...
yollardayım şimdi tek başıma,
başım dağlara yücelmiş
gözlerim günlerin saatlerine çakılı
hüzünlerle dolu gönlüm mahzun mu ne?
yoksun da,yokluğun yinede güzel
sensizken de duymak güzel mutluluğun sesini
ama nelerle yüklü bu dere bugün?
bu rüzgar,bu yağmur neleri hatırlatıyor bana?
dinliyorum...
buruk nağmeleri ruhumu okşuyor
anlamak yaşamak lazım senli günleri şu an;
mühim değil solmuşluğu yeşilliğin
zaman, zamansızdır biliyorum.
yasladım başımı göğsüne ve sende dokun saçlarıma
dinle,yoklukların ötesinden bahsetmek istiyorum

hayır hayır!
sevgimin sonsuzluğunu anlatmak istiyorum belki
iki damla yaş akarsa gözlerimden sakın silme
bırak aksın sevincindendir o sıcaklığının
bir gülüş sal sonra gözlerime
bir gülüşki masmavi olsun;
tükensin ayrılıklar kenetlenmiş ellerimizde.
içiyorum...
gerçeklerin mutlu acısını bir garip hazla
boğazımı yakan tesellilerin yalancılığı mı ki
yoksa zor dünyanın yutulmaz lokması mı?
sabretmek ne kadar kolay oysa severken
ağlamak da boşuna geçmişliğine günlerin
içli bir şarkı ve bir anış yalnızlığımda dost
peki o ayrılık busesi neden hala dudaklarımda?
ve o bakışlarım nerelerde yaşatıyor seni bir bilsen!

gülüyorum...
kahkahaların en sessiziyle yarına
gereği yok pırıltısını göstermenin umutların
daha kutsalı; gizlice alınan nefesleri yaşamın.

1973-Zonguldak