Kömür karası bir güne uyandı yine düşlerim,
Ve başucumda mahpus,
Hiçliğine emanet özlemin...
Alıyorum veriyorum sabaha dek içimde seni,
En ücra köşelerde saklıyorum kalbini,
Neden sonra umuda açıyorum gözlerimi,
Yeni doğmuş bir bebek misali,
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
