Yoksulluk Şiiri - Şemsettin Veli Erbilli

Yoksulluğu severim başkasını bilemem
Baş koyduğum yastığa daha da rahat uyum
Hasret gözyaşımdadır oysa akar silemem
Kimine bu hasretim çok gereksizdir duyum

Yoksulluk çok güzeldir anlamı insan olmak
Bu insanlık şereftir yoksul yüreğe dolmak
Para pul hiç sevmedim istemem yüzü solmak
Yüreksizlerin sesin hiç istemem duymuyum

Yoksul insanın yüzü o ay gibidir parılır
Minneti kabul etmez kibir olsa darılır
Yoksul iç yokluğuydan düşünür de arınır
Minnetim tek Allah'a hep dürüstlüktür boyum

Sıkıntılı anımda rahman rahim Allah'a
Yakarış yalvarırım o devadır her aha
Yoksul satın alınmaz onun değeri paha
Zenginliği bilmerim bir yoksulum ben buyum

Belki zengin olsaydım bugünleri görmezdim
Ne bir dost edinlirdim yada rahat gezmezdim
Ne horyatı bilirdim bir de şiir dizmezdim
Çok şükür mutluyum ben çünkü yoksul oğluyum

İçim de dışım da bir hor bakamam kimseye
Gözü tok bir insanım değer vermem paraya
Cebim boş karnım toktur haram girmez keseye
Hep Rabbimdir verenim hem ekmeğim hem suyum

Yoksuluğun günleri türlü sevinç doludur
Yaşama tutulmağa iman inanaç doludur
Şöherti yok şanı var oda övünç doludur
Sade bir yaşamakttır hep mutluluktur huyum

Bir tutkunluktur bende severim yoksulluğu
Zenginlikte istemem şohreti ululuğu
Allah'a tek isterim temizce bir kulluğu
Deyişmem yolum tektir herkes bilsin ben oyum