Bir ana iki çocuk,
dolaşıyor köşe bucak
çalı,çırpı topluyor küçücük eller,
morarmış surat,çatlamış dudak,
Ana burnundan soluyor
zor tutuyordu kendini,
onun için ölümdü ağlamamak...
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
